تاثیر سطوح مختلف پروتئین هیدرولیز شده و زمان های شروع تغذیه مصنوعی بر عملکرد رشد، ترکیب شیمیایی بدن، آنزیم های گوارشی، فلور باکتریایی روده و مقاومت به باکتری aeromonas hydrophila در لارو تاسماهی ایرانی (acipenser persicus)

تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر سطوح مختلف پروتئین هیدرولیز شده روی پارامترهای رشد، بازماندگی، ترکیب شیمیایی بدن، ترکیب اسید آمینه، فلور میکروبی و سیستم آنزیمی روده لاروهای تاسماهی ایرانی، در دو زمان شروع تغذیه مصنوعی (weaning) 15 و 20 روز، انجام شد. به همین منظور، شرایط تولید پروتئین هیدرولیز شده (فعالیت آنزیمی، زمان و دما) از امعاء و احشاء ماهی تون زرد باله، با انتخاب درجه هیدرولیز به عنوان پاسخ، با استفاده از روش سطح پاسخ، تعیین شد (فعالیت آنزیمی au/kg protein 22/70، زمان 25/90 دقیقه، و دمای 4/60 درجه سانتی گراد). سپس چهار جیره غذایی ایزوانرژتیک و ایزونیتروژنیک، که حاوی مقادیر مختلف پروتئین هیدرولیز شده بودند (صفر، 10، 25، 50 درصد) برای مدت 30 روز برای تغذیه لاروهای تاسماهی ایرانی، در دو زمان شروع تغذیه مصنوعی 15 و 20 روز، در قالب 8 تیمار آزمایشی (3 تکرار) استفاده شدند. نتایج آزمایش نشان داد که زمان شروع تغذیه مصنوعی و میزان پروتئین هیدرولیز شده جیره غذایی دارای تاثیر معنی داری روی وزن نهایی، نرخ کارایی پروتئین، فاکتور وضعیت، ارزش تولید پروتئین و ضریب رشد ویژه بود (05/0>p). به طوری که بیشترین میزان فاکتورهای فوق، در تیمارهای 10 و 25 درصد و زمان شروع تغذیه مصنوعی 20 روز مشاهده شد. در صورتی که در مورد بازماندگی، میزان پروتئین هیدرولیز شده فاقد تاثیر معنی دار بود (05/0p). بیشترین میزان پروتئین و چربی، در تیمارهای 10 و 25 درصد مشاهده شد (05/0>p) و زمان شروع تغذیه مصنوعی، روی ترکیب شیمیایی، بدون اثر بود (05/0p). نتایج نشان می دهد که زمان شروع تغذیه با غذای فرموله شده و میزان پروتئین هیدرولیز شده دارای تاثیر معنی داری روی نسبت آنزیم آمینوپپتیداز-ان به لوسین آلانین و نسبت آلکالین فسفاتاز به لوسین آلانین هستند (05/0>p). به طوری که این نسبت در روز 30 آزمایش در بیشترین میزان خود قرار دارد. از طرف دیگر در روز 15 آزمایش، بیشترین میزان نسبت آمینوپپتیداز-ان به لوسین آلانین در تیمار 10 و 25 درصد دیده می شود (05/0>p). زمان شروع تغذیه با غذای فرموله شده و نیز میزان پروتئین هیدرولیز شده، دارای تاثیر معنی داری روی مقدار باکتری های اسید لاکتیک دستگاه گوارش بودند (05/0>p). به طوری که لاروهای تغذیه شده با غذای فاقد پروتئین هیدرولیز شده و غذای 50 درصد، به ترتیب دارای کمترین و بیشترین میزان باکتری های اسید لاکتیکی در دستگاه گوارشی بودند. نتایج نشان داد که میزان پروتئین هیدرولیز شده جیره غذایی و زمان شروع تغذیه با غذای فرموله شده، اثر معنی داری روی مقاومت به آلودگی باکتریایی ندارد (05/0<p). در صورتی که، بیشترین میزان بازماندگی، در گروه تغذیه شده با غذای زنده مشاهده شد.